අහේතුවකට වැටෙන කදුලක්
දරා ගන්නට නොහැකි කරුණක්
නොලැබෙනා ඔබ දුරයි කවදත්
කිමද අැඩවුවෙ මාව මෙතරම්
බෝධි පාමුල හිස නමාගෙන
අදත් නමදිමි තිලෝ ගුරු මම
පැතුවෙ සැමදා ඔබේ සැනසුම
මගේ නොවෙනා මගේ සඳ නුඹ
කිසි දිනක නෑ නැවත හිමි වන
අදත් මා සුපුරුදුම බෝ මැඩ
ඔබේ සුලඟක් නැතිව ලත වෙන
නෙතේ පොර කන කදුලු බිදු අද
ඔය නමින් නහවයි මෙ පින් බිම
කිලිටි නෑ මා පිදූ ආලය
පතමි අදටත් නුඹෙ සතුටම
ගොලු වෙලා සදහටම කවි සිත
නැවත නොලියමි කිසි දිනක
මම
දිවා රෑ මා ඔබට පෙම් කල
නම
නොකියනා කවි කාරි මම.......
0 අදහස්:
Post a Comment