ලියන්නට කිසිවක්
හද බැඳුනු දිනයක්
කියන්නට මහ මෙරක්
පද නොගැලපේ තවමත්
පන්හිඳ පාලු නැත
සිත් තුටින් පිබිදී ඇත
විරහවද අඩු නැත
සුපුරුදුයි මේ අන්දකාරය
එහි ඇති අනුරාගය
නොවැහටෙයි හුදු පුන් හට
හැකිද නවතන්නට
නිරිඳු අන්තප්පුරය
එනමුදු හැර යයිද
රැජින ඈ ආලය
සනසන්න මා සිත
නෙත් ළග රැඳෙනු ඇත
එනමුදු හැකි වෙවිද
සතපවන්නට සිඟිති පුත
කිරි වැරූ මවකට........
0 අදහස්:
Post a Comment