රැළි ඔප දැමූ සලු පිළි කැවු නිමල සුදින්
ගෙතු කේ යුග නටයි පා යුග දුවන වෙරින්
ගලනා දොළෙහි බැස බඩවැටි වලට උඩින්
සිත මා දා දුවයි සිප්හල වෙතට හොරෙන්...........
කොලු කෙළි සැවොම දොඩමින් ලොකු කතන්දර
දෑතින් දෑත පටලා වී දයාබර
කෝළැති මුකුලු වදනින් ලැබ උතුම් වර
මතකයි සිප් ඔටුනු ලූ කල පිනෙන් බර.............
දෑසඟ බොඳ වුනත් මතකය සිඟන්නට
සගයන් කොහිද අද නැත එහි දකින්නට
එදවස සිහිව නොසැලෙන අැස් පියන් යට
දැනුනා දෑත වනනා බව පුංචි මට
0 අදහස්:
Post a Comment