පරදා දිවයුරුගෙ කැන් හිරු නැග එනවා
විකසිත කුසුම් මුකුලිත වී මොරදෙනවා
හෝරා කටුවෙ සබැඳී නිති කැරකෙනවා
මතුයම් දිනක මා ලොව අතහැර යනවා...................
හැඩ වැඩ දැමූ සුදු පිළි මා ගත දවටා
කඳුලැලි ගලයි දහසක් නෙත් කොනක සිටා
හිමි නැති දිවි ඔරුවෙ මතකය සිත දවටා
තනිකම නුහුරු මා තනිවී පොළව යටා..................
ඉකිබිද හඬන නෙත් හෙට යළි හිනැහෙනවා
මතකය සිතේ මා ගැන අඩු වී යනවා
මෙලොවින් දුරස් භූ මව් කුස සැතපෙනවා
කිම මේ දිවිය මා සිත පැන විමසනවා
0 අදහස්:
Post a Comment